Zakup własnego mieszkania/domu to bardzo odpowiedzialna decyzja i decydują się na nią osoby, które dokładnie przeanalizują swoją sytuację finansową. Bardzo często okazuje się, że mimo chęci, bank nie może udzielić nam satysfakcjonującego kredytu. To problem, z którym boryka się wiele rodzin. Warunki uzyskania takiego kredytu są często wyśrubowane, coraz to dziwniejsze, ale w gruncie rzeczy mają służyć ochronie zarówno konsumenta, jak i banku czy instytucji, która pożycza. Jedną ze zmian na gorsze – dla konsumentów – jest obowiązujący wkład własny. Jeżeli więc ktoś chciałby kupić mieszkanie wspierając się kredytem hipotecznym, to potrzebuje mieć przynajmniej 10 procent wkładu. Jeszcze lekko ponad miesiąc temu było to 5 procent.
Nie oznacza to jednak, że takie zasady funkcjonują jedynie w naszym kraju. Podobnie jest m.in. na Węgrzech, w Stanach Zjednoczonych czy Japonii. Różnica we wkładzie własnym jest jednak spora. W Polsce aby w ogóle zacząć ubiegać się o kredyt hipoteczny wystarczy mieć 10 procent wkładu własnego. Zupełnie inaczej jest w wyżej wymienionych krajach – a jest to przecież tylko przykład – gdzie wkład własny musi wynieść od 40 do nawet 65 procent. Dużo? W porównaniu do nas jest przepaść. Skupmy się na sytuacji w Polsce. Czy więc 10 procent wkładu własnego wystarczy by cieszyć się własnym mieszkaniem lub domem? Nie do końca, ponieważ często nie bierzemy pod uwagę innych kosztów – równie ważnych i istotnych.
Z jakimi kosztami trzeba się jeszcze liczyć? Przede wszystkim z wydatkiem na remont. To chyba największy, dodatkowy koszt. Nie ominą nas jednak opłaty sądowe, podatki, pośrednictwo, koszty obsługi notarialnej, czy opłaty pobieranej przez bank (mniejsze lub większe prowizje). Widać więc wyraźnie, że wkład własny to nie wszystko. Czy podwyższony próg wkładu wpłynie negatywnie udzielanie kredytów hipotecznych? Można być pewnym, że udzieli się ich mniej, ale pod względem sumy mogą być wyższe.
