Nikt już nie chce ukrywać faktu, że Wielka Brytania szykuje się do upadku euro. Brytyjscy politycy otwarcie mówią, że decyzja o pozostaniu przy rodzimym funcie była jak najbardziej przemyślana, jednak lokalna gospodarka jest tak bardzo powiązana ze strefą euro, że nie można sobie pozwolić na załamie krajowego rynku przez upadek wspólnej waluty.
Blisko połowo brytyjskiego eksportu trafia do 17 krajów Unii Europejskiej. Większość z nich posługuje się euro, więc jego zniknięcie z rynku może realnie zachwiać rynkiem handlowym na Wyspach. Rząd stale namawia lokalne firmy do tego, by przenosiły swoje fabryki do krajów wschodzących, współpracujących z rządem w Londynie – takich jak Indie czy Chiny. Według specjalistów jest jedyny sposób na to, by uchronić brytyjskich przedsiębiorców przed ryzykiem związanym z ewentualnym załamaniem się strefy euro, z powodu np. bardzo możliwego bankructwa Grecji. Wyliczenia ekspertów są jasne – jeśli strefa euro upadnie, to gospodarka Wielkiej Brytanii może się skurczyć o 8 do 10% w ciągu zaledwie 2 lat. Wywinduje to kurs funta i obligacji do takiego poziomu, że plany rządu dotyczące obniżenia deficytu z dnia na dzień kolokwialnie mówiąc legną w gruzach. Znajdujące się na Wyspach banki mają portfel kredytów w euro warty około 1 bln dolarów. Jeśli nagle kraje Unii Europejskiej staną się niewypłacalne, to pociągnie to za sobą regularne bankructwa poszczególnych banków. Upadek Lehman Brothers to przy tym pestka – mówią eksperci.
Tak naprawdę każdy boi się tego, że strefa euro rozpadnie jak się przysłowiowy domek z kart. Nikt na tym nie skorzysta, a stracić mogą naprawdę wszyscy – zarówno biedni, jak i bogaci. Dlatego też Brytyjczycy dużo wcześniej chcą zabezpieczyć swoich obywateli przed ewentualną groźbą niewypłacalności strefy euro. Pytanie tylko, czy uda im się to zrobić dość skutecznie, by uchronić lokalną gospodarkę przed skutkami prawdziwej katastrofy gospodarczej obejmującej cały Stary Kontynent.
