IKZE i IKE w Towarzystwach Ubezpieczeniowych

Przyszli emeryci całkiem słusznie obawiają się uzyskiwania na starość od państwa tzw. „emerytur głodowych”. Chcąc zapobiec swojemu ubóstwu na emeryturze, robią wszystko, aby zaoszczędzić na nią w inny sposób. Banki i Towarzystwa Ubezpieczeniowe oferują im możliwość efektywnego oszczędzania lub inwestowania na przyszłą emeryturę. Można tego dokonać w postaci założenia indywidualnego konta emerytalnego, w skrócie IKE, albo w postaci indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w skrócie IKZE.

Na czym polega IKE i IKZE?

Indywidualne Konto Emerytalne pozwala na oszczędzanie na emeryturę, ale jednocześnie jego założenie pozwala na skorzystanie z pewnych istniejących dziś przywilejów podatkowych. Jeśli z IKE przyszły emeryt nie wypłaci pieniądze przed ukończeniem przez siebie 60 lat życia, nie zapłaci 19% podatku od zysków z IKE. Podobnie jest w przypadku Indywidualnych Kont Zabezpieczenia Emerytalnego, ale tu granica wiekowa wynosi 65 lat. Co więcej, IKZE ma dodatkową ulgę, pozwalającą na odliczenie od podatku 4% uzyskiwanego wynagrodzenia. Ulgi podatkowe będą też obowiązywać tych emerytów, którzy nabędą uprawnienia emerytalne przed 60. lub 65. rokiem życia i wówczas wycofają pieniądze z IKE lub IKZE.

IKE i IKZE prowadzone przez ubezpieczalnie

Towarzystwa Ubezpieczeniowe bardzo aktywnie działają w obrębie produktów oszczędnościowych i inwestycyjnych, określanych jako III filar. Na koniec ubiegłego roku IKE miało w swoich ofertach 12 firm ubezpieczeniowych, które łącznie prowadził 568 tys. Indywidualnych Kont Emerytalnych. Dla porównania warto podać, że łącznie w Polsce w tym samym czasie prowadzonych było 814 tys. takich kont. W rękach Towarzystw Ubezpieczeniowych znalazło się 1,15 mld zł na IKE. Co czwarte konto emerytalne, pozwalające na oszczędzanie na emeryturę, jest aktywne. To niewiele. Można na tej podstawie powiedzieć, że co prawda IKE w ubezpieczalniach są zakładane, ale nie są wykorzystywane przez klientów w sposób aktywny. Fundusze inwestycyjne, które również oferują klientom ten sam produkt są w stanie skuteczniej zachęcić ich do oszczędzania na IKE. Z 200 tys. prowadzonych IKE przez TFI tylko połowa pozostawała nieaktywna.

Najważniejszą cechą IKE i IKZE zakładanych w Towarzystwach Ubezpieczeniowych jest to, że składka wpłacana na takie konta jest dzielona na dwie części, z których jedna jest inwestowana, a druga jest odkładana na pokrycie ochrony ubezpieczeniowej klienta.

Oferta ubezpieczycieli dla przyszłych emerytów

Konstrukcja IKE i IKZE w Towarzystwach Ubezpieczeniowych do złudzenia przypomina ofertę funduszy inwestycyjnych w tym zakresie, bowiem składki łożone na produkty oszczędnościowe i inwestycyjne przez przyszłych emerytów są inwestowane w ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe. Następnie, składki są przekazywane funduszom inwestycyjnym, co sprawia, że w ostatecznym rozrachunku służą one do kupowania akcji i obligacji. Jeśli inwestycja okaże się nietrafiona, wówczas klient straci, albo przynajmniej nie zyska. Nie wszyscy klienci ubezpieczalni mający własne IKE i IKZE są świadomi tego, że inwestycje w podobne produkty mogą być w jakikolwiek sposób ryzykowne.

W ramach IKE i IKZE ubezpieczyciele oferują po kilka różnych funduszy, które mają odmienne aktywa, a więc również i inny poziom ryzyka. Przyszły emeryt może wybrać, czy chce samodzielnie dobierać dla siebie najlepszą strategię inwestycyjną, czy też chce powierzyć swoją przyszłość emerytalną w ręce specjalistów.

Opłaty za IKE i IKZE

Żadna ubezpieczalnia, bank, czy fundusz inwestycyjny nie udostępni klientom IKE i IKZE całkowicie za darmo. Klienci zawsze muszą ponieść pewne opłaty, wśród których wymienia się:
• Opłatę za założenie IKE i IKZE,
• Opłatę za zarządzanie kontem IKE lub IKZE,
• Opłatę za likwidację IKE lub IKZE w pierwszych 12 miesiącach od założenia,
• Opłaty manipulacyjne.