Nie od dziś wiadomo, że Polacy niezbyt przepadają za takim tworem, jak powszechnie znany (i jakże przez wielu nielubiany) Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Z jednej strony niezbędny do utrzymywania 1/4 mieszkańców Polski (bo na niecałe 39 mln polskich obywateli mamy aż 10 mln emerytów i rencistów), a z drugiej tak drogi i niewydolny.
Badania nie kłamią – aż 88% Polaków nie chce ZUS. Dlaczego? Głównie dlatego, że nie pomimo drakońsko wysokich składek emerytalnych i rentowych tak naprawdę nie gwarantuje on godnego życia przyszłym emerytom i rencistom.
„Z pewnością gdyby rząd słuchał obywateli, to już dawno pożegnalibyśmy się z ZUSem – przynajmniej w obecnej formie. Niestety nie jest aż tak idealnie” – komentują specjaliści.
Niestety nie zanosi się na to, byśmy przez najbliższe lata nie musieli utrzymywać z naszych składek nie tylko wyłudzącego rentę sąsiada, który pracuje „na czarno” na jednej z niemieckich budów, ale także i urzędników, którzy narzekają na zbyt niskie pensje. Fakt – bardzo często są one niższe od tych w sektorze prywatnym, ale skoro jest tak źle, to czemu nie przejdą do „prywaciarza”? Trzynastka, bony na święta i preferencyjne pożyczki pracownicze najwyraźniej kuszą – i to pomimo niskiego wynagrodzenia. Szkoda tylko, że cierpią na tym przeciętni obywatele, z których składek buduje się np. nowe siedziby Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a tym samym nie gwarantuje się im wysokości przyszłej emerytury, czy nie daje choćby nawet podglądu online do zgromadzonych środków. No właśnie – przecież szczerze mówiąc w ZUSie nie ma żadnych naszych pieniędzy. Wszystko idzie na wypłatę bieżących świadczeń. A co z nami – dwudziesto- czy trzydziestolatkami, którzy w wieku 67 lat (lub więcej, bo jeszcze wiele może się zmienić) będą przechodzić na upragnioną emeryturę? Cóż – chyba nie pozostaje nam nic innego, jak oszczędzać na własną rękę, bo świadczenia powyżej 1000 zł (lub równowartość tego w euro) będą prawdziwym rarytasem (biorąc pod uwagę utrzymującą się rok w rok na wysokim poziomie inflację).
