Wydaje się, że Polska jest krajem takim jak inne. Rozwija się – to widać. Niestety, nie jest krajem, w którym można się szybko odnaleźć i stanąć na nogi. To kraj ludzi pozbawionych perspektyw, a przynajmniej znajdują się oni w takim położeniu, że ciężko jest cokolwiek zmienić – co jest oczywiście nie prawdą, bo zmiany należy dokonywać i warto ich dokonywać. Realia pozostają jednak realiami, a typowy Polak musi się zmierzyć z codziennością. Czym więc ona jest?
Przede wszystkim to życiem na kredyt. Mało kogo stać dziś na własne mieszkanie. Młodzi Polacy wolą mieszkać z rodzicami, bo jak sami przyznają kredytu w banku na zakup mieszkania nie otrzymają, a nawet jeżeli otrzymają to nie będzie ich stać spłacić go przez XX lat. Są realistami i wiedzą, że dziś pracują u jednego pracodawcy, jutro u innego, a pojutrze już mogą nie pracować. Lepiej więc nie wiązać się kredytem, ale Ci, którzy zdecydowali się związać kredytem wcale nie mają lepiej. Codziennie muszą zmagać się z presją i mieć z tyłu głowy ratę za mieszkanie, za czynsz. Łatwiej i taniej jest żyć z rodzicami, ale czy wtedy młodzież się usamodzielnia? Przykładem mogą być Włosi, ponieważ tam odsetek ludzi mieszkających ze swoimi rodzicami jest całkiem duży.
Wynajem mieszkania też należy do patowych sytuacji. Miesięczny czynsz może przerażać, bo liczy się także zarobek dla wynajmującego. Oczywiście ofert jest sporo, można wybierać też i w tańszych, jednak często mieszkania z tanim czynszem pozostawiają wiele do życzenia, o warunkach mieszkalnych nie wspominając. W Polsce żyje się więc ciężko. Kiedy jednak można będzie liczyć na zmiany? Wydaje się, że to coś, czego nie można od tak przewidzieć. Myślę, że nikt by się nawet o to nie pokusił.
