Na rynku pojawiły się pogłoski, że państwowy fundusz inwestycyjny, który inwestuje w złoża naftowe na rzecz rozwoju przyszłych pokoleń Norwegów ma wejść w skład funduszu ratunkowego dla Europy. Czyżby tonący brzytwy się chwytał? Co prawda to tylko plotka, ale jak mówią dociekliwi – każda plotka ma choć ziarnko prawdy.
Okazuje się, że przywódcy największych państw Unii Europejskiej przestali szukać środków w Niemczech czy Francji. Po prostu ich już nie ma – cała Europa jest pogrążona w kryzysie, a politycy niemieccy nie chcą zobowiązać się do masowej pomocy Włochom czy Grekom, bo mogłoby to spowodować masowe protesty lokalnej ludności. Nikt bowiem nie chce, aby środki z podatków wędrowały na pomoc obcym ludziom – zwłaszcza takim, którzy nie są wcale biedni, a jedynie nieumiejętnie zarządzali swoimi zasobami. To tak jakby ktoś ciągle tracił pieniądze na zakładach bukmacherskich, a druga osoba musiała by stale „dofinansowywać” kolegę w potrzebie. To studnia bez dna, dlatego politycy są zgodni co do tego, że nie wystarczy pomóc. Niezbędne są dogłębne reformy fiskalne.
Norwegia – jedno z najbogatszych europejskich państw – słynące głównie ze swojej roztropności zabezpieczyło się na przyszłość zakładając państwowy fundusz inwestycyjny, lokujący w miejscowe firmy jak i np. złoża gazu czy ropy naftowej. Środki te nie są jednak marnowane – są one inwestowane dla przyszłych pokoleń – a dokładniej po to, aby nie zabrakło środków na emerytury, renty, stypendia czy modernizacje infrastruktury. Wydaje się to wręcz idealną strukturą, która nieruszana od lat, może przyczynić się do choć częściowego ratunku Europy.
Z pomocą takim krajom jak Włochy czy Hiszpania pędzą także Chiny, zadłużone w tamtejszych obligacjach. W końcu jak ogólnie wiadomo, nieraz lepiej dołożyć do interesu, niż stracić wszystko. A mowa o miliardach euro, więc gra jest warta świeczki. Pytanie, czy Norwegowie, albo Chińczycy nie wycofają się z pomocy pogrążonej w kryzysie Europie Zachodniej?
