Przez ostatnie kilka tygodnia stale słychać w mediach o sporze pomiędzy Niemcami i Francuzami w sprawie tzw. „euroobligacji„. Z założenia mają to być papiery dłużne emitowane przez Europejski Bank Centralny. Nikt do końca jednak nie wie, jak miałaby wyglądać dokładnie ich dystrybucja, kto ustalałby ich oprocentowanie itd.
Już w 2007 roku, kiedy zaczynał się kryzys wielu ekonomistów prorokowało o tym, że wcześniej czy później Unia Europejska będzie emitowała własne papiery dłużne. W końcu skoro mogą to robić pojedyncze kraje, to czemu miałaby nie robić tego cała ich wspólnota jednocześnie – pytali. Jest w tym wiele racji, ale także i kontrowersji. Pomimo tego, że strefa euro posługuje się wspólną walutą, to należące do niej kraje nie są jednolite pod względem gospodarczym – komentują specjaliści. Widać to choćby nawet teraz, kiedy Niemcy chcą oszczędności, Francuzi rozwoju, a w międzyczasie Grecja zwyczajnie tonie, jak dziurawy okręt ciągnąc na dno resztę krajów należących do Wspólnoty. Należy mieć jednak na uwadze to, że już teraz w europejskiej kasie świeci pustkami. Żaden z krajów nie kwapi się także do tego, by wspomagać swoich sąsiadów z własnych środków. Dlatego też zarówno politycy, jak i ekonomiści z dnia na dzień coraz bardziej dochodzą do porozumienia, ponieważ zwyczajnie nie ma innego wyjścia – euroobligacje muszą zostać wyemitowane.
Jak na razie nie wiadomo, kto, jak i gdzie miałby je drukować. Do faktów należy jedynie to, że pieniądze z nich pozyskane miałyby trafiać do wspólnej kasy. Część z nich byłaby zwyczajnie wydawana na np. rolnictwo czy oświatę. Spora część pieniędzy miałaby zostać oszczędzona po to, aby uniknąć takiej sytuacji, jaka ma teraz miejsce w Grecji czy Hiszpanii. Dzięki temu Europa miałaby pewien bufor finansowy na nieprzewidziane wydatki. Nikt jednak nie wie, kto miałby nim zarządzać i na jakich zasadach, a tym bardziej nie znamy dokładnego terminu emisji pierwszej serii europejskich obligacji – kwitują eksperci.
