Dla wielu osób może to się wydawać szalone, ale tysiące mieszkańców Irlandii osiedla się tylko po to na Wyspach, by następnie ogłosić bankructwo. Mają w tym oczywiście spory interes.
Co prawda prawo w Irlandii pozwala na ogłoszenie niewypłacalności, ale następnie przez 12 lat widniejemy w tamtejszym rejestrze dłużników. Nie ma więc potem mowy o wzięciu choćby nawet lokówki na raty. W Wielkiej Brytanii prawo jest dużo bardziej przychylne pod tym względem, ponieważ osoba niewypłacalna widnieje tylko rok od ogłoszenia bankructwa w specjalnym rejestrze. Warunkiem jest jednak oczywiście to, że nie posiadamy żadnego majątku. Jeśli więc nie stać nas np. na spłatę kredytu hipotecznego, zadłużamy się wszędzie ile się tylko da (tak, tak – tak jest najlepiej, bo i tak nam wszystko umorzą), a następnie sprzedajemy to, co pozostało – czyli np. samochód. W przypadku posiadania środków na kontach bankowych czy w akcjach także i one zostaną zlicytowane na poczet długów, dlatego warto pozbyć ich się wcześniej na własną rękę. W końcu pieniądze można trzymać np. w skarpecie – i to dosłownie. Jest to niebywała okazja także dla Polaków, którzy przyjechali na Wyspy i rozpoczęli swoje nowe życie od problemów finansowych. Jest jednak pewien haczyk – z ogłoszenia niewypłacalności w Wielkiej Brytanii mogą skorzystać jedynie rezydenci, którzy mieszkają tam od minimum sześciu miesięcy. Co prawda nie jest to zbyt wygórowany warunek, ale może być on i tak dla wielu barierą do uwolnienia się od długów.
Jak na razie kolokwialnie mówiąc wszyscy walą drzwiami i oknami do Zjednoczonego Królestwa, by zrzucić z siebie jarzmo zbytniego zadłużenia. Co prawda przez rok od ogłoszenia bankructwa możemy jedynie pomarzyć np. o telefonie komórkowych na abonament czy satelicie, ale dla wielu osób to i tak świetne wyjście, aby raz na zawsze skończyć z długami.
