Coraz więcej kobiet zastanawia się, czemu tak naprawdę są one dyskryminowane sporo niższymi zarobkami od mężczyzn. Jest o czym mówić, ponieważ pensje „płci pięknej” są średnio o 15% niższe, od tych pobieranych przed przedstawicieli „płci brzydkiej”.
Problem leży tak naprawdę nie w pracodawcach, ale w psychice ludzkiej. Przez wiele wieków kobieta była traktowana jako słabsza, a jednocześnie mniej wydajna. Nie do pomyślenia było, aby kobiety pracowały w niektórych zawodach czy pobierały identyczne pensje za dane stanowisko, jak mężczyźni. Obecnie jednak to zjawisko zanika zanikowi – głównie z powodu tego, że coraz częściej kobiety są po prostu dużo lepiej wykształcone i bardziej efektywne, aniżeli ich „męscy odpowiednicy”. Wielu specjalistów twierdzi, że walka z dyskryminacja wśród wynagrodzeń obu płci zniknie już w najbliższych latach. Na rynku jest coraz więcej kierowników i managerów przynależących do „płci pięknej”. Kobiety na wysokich stanowiskach nie pozwalają sobie przeważnie na to, by płacono im mniej niż dyrektorom-mężczyznom. Podobne zjawisko obserwowane jest na niższych stanowiskach, gdzie kobiety stale manifestują równość płacową wobec „płci brzydkiej”.
Zapewne jednak „wiele wody w rzece upłynie”, zanim pensje kobiet dorównają w większości zawodów tym pobieranych przez mężczyzn. Niestety nie pozostaje nic innego, niż czekać na lepsze czasy.
