Wydaje się to pewną fantazją, ale nieoficjalnie istnieją plany, by utworzyć fundusz inwestycyjny – podobny do norweskiego Utland – który inwestowałby środki pozyskane ze sprzedaży gazu łupkowego. Wszyscy mogliby zakupić jednostki tego funduszu, a środki w nim zgromadzone wspomagałyby np. rozwój infrastruktury i telekomunikacji w Polsce. Rozwiązanie wydaje się tak idealne, że wręcz niemożliwe. Jednak tego typu fundusze działają w już wspomnianej Norwegii, czy Abu Dhabi.
W tego typu funduszu kapitał większościowy posiada Państwo. To ono kontroluje przepływ środków, a także „dokłada do puli” kolejne pieniądze. Pochodzą one głównie ze sprzedaży gazu czy ropy. Następnie zatrudnieni specjaliście inwestują zgromadzone w funduszu środki, dzięki czemu kapitał nie traci na wartości, a wręcz jego wartość rośnie. Tego typu rozwiązanie świetnie sprawdziło się w Norwegii. W funduszu Utland zgromadzona kwotę rzędu 574 mld dolarów, co czyni fundusz ten największym tego typu na świecie. Kwota wydaje się astronomiczna i trudno sobie wyobrazić byśmy jako Polska zgromadzili większą lub podobną, ale nawet 1/5 tej kwoty ratowałaby nasze bieżące finanse. Można by postawić na darmowe przedszkola dla dzieci, darmowe autostrady, czy modernizacje polskiej kolei właśnie ze środków zgromadzonych w funduszu. W razie dużych problemów można być część środków wypłacić, co np. w obecnej sytuacji Grecji byłoby wręcz zbawienne. Jednym słowem fundusz inwestycyjny lokujący w polski gaz łupkowy mógłby uchronić Polskę przed niespodziewanym bankructwem, a jednocześnie pomóc w jej modernizacji i rozwoju.
Pytanie tylko, czy stać nas na tego typu rozwiązania? Na pewno nie brakuje w Polsce ludzi, którzy obmyśliliby świetny system działania tego typu funduszu. Jedyne „ale” jest takie, czy rząd jest w ogóle zainteresowany aż tak bardzo innowacyjnym rozwiązaniem lokowania kapitału.
