Zarówno polscy inwestorzy, jak i polskie fundusze inwestycyjne nie inwestują praktycznie w ogóle w aktywa zagraniczne. Portfele polskich TFI składają się w zaledwie 10% z instrumentów zagranicznych. Należy wziąć także pod uwagę, że jednostki funduszy inwestycyjnych stanowią jedynie 8% oszczędności naszych Polaków. Nic więc dziwnego, że ogólny wynik obecności zagranicznych instrumentów finansowych w Polsce znajduje się obecnie na niszowym poziomie rzędu 5%.
Najwięcej lokujemy w papiery dłużne Stanów Zjednoczonych i krajów Europy Zachodniej. Problem jednak w tym, że stopy procentowe są obecnie tak niskiej, że ich oprocentowanie jest wręcz symboliczne. Pod tym względem jesteśmy dosłownie odwrotnym rynkiem do Japonii, gdzie aż 92% inwestorów lokuje w instrumenty zagraniczne. Jest to spowodowane wieloletnim trendem spadkowym lokalnych indeksów giełdowych, co spowodowało, że japońscy inwestorzy musieli szukać nowego domu dla swojego kapitału. Nieco gorzej wygląda ten wskaźnik za oceanem. Amerykanie inwestują średnio 70% swoich środków w zagraniczne aktywa. Są jednak także takie kraje w Europie – jak np. Holandia – gdzie statystycznie jedynie 1/3 portfela inwestycyjnego to aktywa krajowe. Nikt tak naprawdę nie potrafi wyjaśnić zjawiska „home bias” w Polsce. Być może jest ono spowodowane tym, że nadal mało kto w naszym kraju zna się tak dobrze na zagranicznych rynkach, by pokusić się w inwestowanie kapitału na nich. Słyniemy także jako naród z tego, że ogólnie boimy się nowych wyzwań. Pewnie dlatego też większość oszczędności pozostaje „na naszym podwórku”.
Tworzy to jednak niebezpieczną sytuację, w której krach na lokalnym rynku kapitałowym może pozbawić praktycznie cały naród wypracowywanych latami oszczędności. Pamiętajmy więc o tym, by racjonalnie inwestować w krajową gospodarkę, ponieważ jak mówi stare, aczkolwiek mądre przysłowie – nie trzyma się wszystkich jajek w jednym koszyku.
